Audyt finansowy biuro rachunkowe Lódź

Audyt finansowy (inaczej rewizja finansowa) – to kompleksowe badanie sprawozdania finansowego przez biegłego rewidenta, które powinno dostarczyć podstaw do stwierdzenia, że przedstawia ono rzetelnie i jasno sytuację majątkową i finansową oraz wynik finansowy jednostki.

Rewizja finansowa stwierdza, że sprawozdanie finansowe:

• jest zgodne z wymagającymi zastosowania zasadami (polityką) rachunkowości (np. zawartymi w przepisach ustawy o rachunkowości czy też w Międzynarodowych Standardach Rachunkowości),
• jest zgodne z obowiązującymi jednostkę przepisami prawa, postanowieniami statutu lub umowy, które wpływają na jej sprawozdanie finansowe,
• zostało sporządzone na podstawie ksiąg rachunkowych prowadzonych zgodnie z ustawą o rachunkowości,
• przedstawia rzetelnie i jasno wszystkie informacje istotne do oceny sytuacji jednostki.

Wyniki rewizji finansowej są przedstawiane w postaci opinii i uzupełniającego ją raportu biegłego rewidenta, który m.in. potwierdza możliwość kontynuowania działalności przez jednostkę w niezmniejszonym istotnie zakresie oraz, że jej sytuacja finansowa nie jest poważnie zagrożona w okresie przynajmniej 12 najbliższych miesięcy od dnia bilansowego.

Audyt nie powinien być kojarzony z kolejną "kontrolą" w firmie. Audytorów nie należy traktować wyłącznie jak osób, którym tylko zależy na identyfikowaniu błędów i pomyłek oraz "donoszeniu" na pracowników. Ich główną rolą jest badanie sprawozdań finansowych pod kątem rzetelności i jasności przedstawionych danych, na podstawie których użytkownicy sprawozdań oceniają sytuację majątkową i finansową spółki. Badanie takie często obejmuje także pomoc w rozwiązywaniu problemów księgowych i podatkowych, ocenę efektywności kontroli wewnętrznych oraz identyfikację ryzyk będących nieodłącznym elementem prowadzenia wszelkiej działalności.

Formalne wymogi dotyczące badania sprawozdań finansowych reguluje Ustawa o rachunkowości, która wskazuje podmioty podlegające rewizji finansowej:

• banki, zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji,
• spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe,
• jednostki działające na podstawie przepisów o publicznym obrocie papierami wartościowymi oraz przepisów o funduszach inwestycyjnych,
• jednostki działające na podstawie przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych,
• spółki akcyjne, z wyjątkiem spółek będących na dzień bilansowy w organizacji,
• pozostałe jednostki, które w poprzedzającym roku obrotowym, za który sporządzono sprawozdanie finansowe, spełniły co najmniej dwa z następujących warunków:
  • średnioroczne zatrudnienie w przeliczeniu na pełne etaty wyniosło co najmniej 50 osób,
  • suma aktywów bilansu na koniec roku obrotowego stanowiła równowartość w walucie polskiej co najmniej 2,5 mln euro,
  • przychody netto ze sprzedaży towarów i produktów oraz operacji finansowych za rok obrotowy stanowiły równowartość w walucie polskiej co najmniej 5 mln euro.

Jednak nie tylko spółki zobligowane przez ustawę zlecają badanie sprawozdania finansowego. Coraz częściej decydują się na to właściciele prywatnych przedsiębiorstw, uczelnie, różne organizacje i stowarzyszenia. Zależy im na sprawdzeniu przez niezależny podmiot danych finansowych jednostki, ewentualnym poprawieniu efektywności działania i uporządkowaniu procesów kontrolnych.

Asygnata biuro rachunkowe Lódź

Asygnata – nazwa papierowego pieniądza emitowanego we Francji w latach 1789-1796 i w Rosji 1769-1817.

1. W realiach PRL asygnata była dokumentem uprawniającym do nabycia deficytowego towaru.
2. W rachunkowości dokument stwierdzający dokonania wpłaty lub wypłaty środków z kasy, np asygnata kasowa tworzona na podstawie KP i KW

Association of Chartered Certified Accountants biuro rachunkowe Lódź

Association of Chartered Certified Accountants, ACCA – międzynarodowa organizacja zrzeszająca specjalistów z zakresu finansów, rachunkowości i zarządzania. Według stanu z marca 2013 ACCA ma na całym świecie w 173 krajach 162 tysięcy członków i 428 tysięcy studentów. ACCA ma swoje główne biuro w Londynie podczas gdy administracja znajduje się w Glasgow w Wielkiej Brytanii.

Początki ACCA sięgają w 1904 roku, gdy 8 założycieli sformowało London Association of Accountants. Po wielu zmianach w organizacji w 1996 roku ostatecznie przyjęła ona nazwę Association of Chartered Certified Accountants.

ACCA nadaje następujące uprawnienia:

• CAT, Certified Accounting Technician (Licencjonowany Technik Księgowości) – aby uzyskać tytuł CAT należy zdać kombinację 9 egzaminów oraz posiadać 1 rok doświadczenia uzyskanego przed, w trakcie lub po zakończeniu egzaminów.
• ACCA – aby zostać członkiem stowarzyszonym (Affiliate) należy zdać lub być zwolnionym z 14 egzaminów. Można być zwolnionym z maksymalnie 9 egzaminów. Aby zostać członkiem pełnym ACCA należy ponadto zdać moduł o etyce w zawodzie, mieć co najmniej 3 udokumentowane lata doświadczenia w zawodzie oraz wypełnić 13 tzw. performance objectives.
• Licencjat w Stosowanej Rachunkowości (Applied Accounting) – przyznawany wspólnie z Oxford Brooks University w Wielkiej Brytanii.
• MBA (Master of Business Administration) – przyznawany wspólnie z Oxford Brooks University.

Aby uzyskać tytuł stowarzyszonego członka ACCA należy zdać (lub być zwolnionym) 14 egzaminów.

• Moduł "Knowledge"

F1 – Accountant in Business (Księgowy w Biznesie)

F2 – Management Accounting (Rachunkowość Zarządcza)

F3 – Financial Accounting (Rachunkowość Finansowa)

• Moduł "Skills"

F4 – Corporate and Business Law (Prawo Biznesowe i Prawo Przedsiębiorstw)

F5 – Performance Management (Ocena Zyskowności)

F6 – Taxation (Podatki)

F7 – Financial Reporting (Raportowanie Finansowe)

F8 – Audit and Assurance (Audyt i Usługi Audytorskie)

F9 – Financial Management (Zarządzanie Finansami)

• Moduł "Essentials"

P1 – Governance, Risk and Ethics (Zarządzanie, Ryzyko i Etyka)

P2 – Corporate Reporting (Raportowanie w Przedsiębiorstwie)

P3 – Business Analysis (Analiza Biznesowa)

• Moduł "Options" (do wyboru 2 z 4 poniższych)

P4 – Advanced Financial Management (Zaawansowane Zarządzanie Finansami)

P5 – Advanced Performance Management (Zaawansowana Ocena Zyskowności)

P6 – Advanced Taxation (Zaawansowane Zagadnienia Podatkowe)

P7 – Advanced Audit and Assurance(Zaawansowany Audyt)

 

Przedstawicielstwo ACCA działa w Polsce od 2004 roku. Jego działalność skupia się głównie na promocji kwalifikacji ACCA, szerzeniu wiedzy z zakresu finansów, tworzeniu dobrych praktyk oraz dzieleniu się nimi ze środowiskiem finansistów. Organizacja wspiera i aktywizuje studentów oraz członków ACCA. ACCA Polska jest również organizatorem CFO European Summit – corocznej konferencji dla osób zarządzających finansami największych firm i instytucji w Polsce i Europie.

Analiza CVP biuro rachunkowe Lódź

Analiza CVP, analiza koszt-wolumen-zysk (ang. cost-volume-profit analysis) – jedno z narzędzi rachunkowości zarządczej, ułatwiające podejmowanie decyzji dotyczących m.in.:

• Jaka ilość produktów (towarów, usług) powinna być wytworzona i sprzedana aby założony zysk operacyjny został spełniony?
• Jaka część przychodu będzie pokrywać koszty stałe?
• Ile należy sprzedawać aby podmiot nie generował strat?
• Jak kształtuje się rentowność sprzedawanych usług, produktów, towarów.

Podstawowe założenia:

• Analiza koszt-wolumen-zysk zakłada liniowy związek między badanymi wielkościami kosztów stałych, zmiennych jednostkowych, ceny i ilości sprzedaży. Koszty zmienne całkowite i przychód ze sprzedaży są wprost proporcjonalnie zależne od wolumenu sprzedaży.Przyjmuje się, że ceny jednostkowe i koszty zmienne jednostkowe są stałe w badanym okresie. Koszty stałe stanowią wielkość niezmienną w badanym przedziale istotności. Analiza CVP pomija zagadnienie zmiany wartości pieniądza w czasie.

• Analiza CVP przyjmuje poza tym jednoznaczny podział kosztów na stałe i zmienne. Podział ten dotyczy jedynie kosztów operacyjnych, gdyż sama analiza ogranicza się do operacyjnej sfery działania podmiotu gospodarczego.

• Analiza CVP stosowana jest zazwyczaj w odniesieniu do produkcji jednorodnej, co upraszcza znacznie określenie nośnika kosztów, którym w takim wypadku staje się rozmiar produkcji. Jednak, w przypadkach produkcji mieszanej, niezbędne jest określenie kombinacji produktów, tzw. sales mix. Sales mix powinien być rozpoznawalny przez kadrę zarządzającą i w badanym okresie uznany za stały.

• Zakładany jest brak zapasów towarów(usług, produktów) lub ich określona, stała w istotnym przedziale czasu, wysokość.

Podstawowymi wielkościami występującymi w analizie CVP są:

Koszt całkowity (Total Costs, TC) ${\displaystyle TC=VC+FC\ }$ Koszty całkowite są sumą całkowitych kosztów zmiennych i kosztów stałych.

Koszt zmienny ( Variable Costs, VC) ${\displaystyle VC=uvc*u\ }$ Całkowite koszty zmienne otrzymuje się przez przemnożenie jednostek przez zmienny koszt jednostkowy. Jednostkowy koszt zmienny jest stałą, o którą wzrastają całkowite koszty zmienne wraz ze wzrostem produkcji.

Koszt zmienny jednostkowy (unit variable cost, uvs) ${\displaystyle usp=VC/u\ }$

Koszt stały (Fixed Costs, FC) Koszty stałe są stałe w przyjętym do analizy okresie lub przedziale istotności. Jako takie, koszty stałe mogą się zmieniać w przyjętych progach wielkości produkcji – skokowo. Dla uproszczenia analizy przyjmuje się jednak, że są niezmienne.

Marża kontrybucyjna, marża brutto I (contribution, CM) ${\displaystyle CM=TR-VC\ }$

Lub

${\displaystyle CM=FC+OI\ }$

Gdzie OI= zysk operacyjny

Marża kontrybucyjna jest liniowo zależna od wielkości sprzedaży oraz wysokości kosztów zmiennych. Marża kontrybucyjna przeznaczana jest na pokrycie kosztów stałych i – w razie kiedy jest wyższa niż koszty stałe – na wypracowanie zysku. Na potrzeby podmiotu możliwe jest także określenie jednostkowej marży kontrybucyjnej która jest różnicą pomiędzy jednostkową ceną sprzedaży a jednostkowym kosztem zmiennym. Kolejną modyfikacją jest określenie stopy marży kontrybucyjnej – udział marży w przychodach ze sprzedaży – dostarcza to informacji jaka część przychodów ze sprzedaży jest przeznaczana na pokrycie kosztów stałych i wypracowanie zysku. Z pojęciem marzy kontrybucyjnej wiąże się tzw. paradoks marży kontrybucyjnej który przejawia się tym, iż samo istnienie dodatniej marży kontrybucyjnej nie przekłada się liniowo na osiągnięcie zysku operacyjnego. Należy pamiętać, że z marży tej pokrywane są przede wszystkim koszty stałe, dopiero potem można mówić o wypracowanym zysku. Jeżeli zatem marża kontrybucyjna, pomimo iż jest dodania, jest mniejsza od kosztów stałych, jednostka nie osiągnie dodatniego wyniku operacyjnego. Fakt ten zwraca uwagę na to, że cena jednostkowa produktu powinna być ustalana nie tylko w oparciu o koszty zmienne jednostkowe ale także o planowany wolumen sprzedaży i koszty stałe jakie ponosi podmiot gospodarczy.

Przychody ze sprzedaży (total revenue, TR) ${\displaystyle TR=u*usp\ }$ Wyrażane przez ilość produktów sprzedanych pomnożoną przez cenę jednostkową sprzedaży

Cena jednostkowa (unit sales price, usp) czyli cena po jakiej sprzedawana jest jednostka wyrobu.

Próg rentowności (breakeven point)określa wielkość sprzedażyp w sztukach lub jej wartość), dla jakiej następuje zrównanie się przychodów osiąganych ze sprzedaży usług(produktów, towarów etc) i kosztów całkowitych. Próg rentowności – lub inaczej – punkt krytyczny – dostarcza zatem podstawowych informacji dotyczących minimalnej wielkości sprzedaży. Próg rentowności może być wyliczony: ${\displaystyle BEP=FC/(usp-uvc)\ }$ Wyznaczając próg rentowności wartościowy należy przemnożyć wynik w sztukach uzyskany z powyższego wzoru przez cenę jednostkową sprzedaży: ${\displaystyle BEP=[FV/(usp-uvc)]*usp\ }$

Margines bezpieczeństwa to ilościowa nadwyżka ( w sztukach) wielkości sprzedaży jaką jednostka osiąga wypracowując dany zysk nad ilościowym progiem rentowności. Wyrażany opisowym wzorem: MB = wolumen sprzedaży dla zakładanego zysku – ilościowy próg rentowności Margines bezpieczeństwa może być wyrażony także wartościowo, określany jest wtedy marżą bezpieczeństwa i wyliczany ze wzoru: Marża bezpieczeństwa = przychód dla zakładanego zysku – wartościowy próg rentowności.

Zastosowanie analizy koszt-wolumen-zysk do produkcji wieloasortymentowej jest możliwe tylko pod warunkiem posiadania dokładnych informacji o strukturze sprzedaży wyrobów która jest określona w sposób trwały w badanym okresie. Do przeprowadzenia analizy potrzebna jest średnioważona marża kontrybucyjna (Weighted Average Cotribution Margin). Wagami poszczególnych produktów(usług, towarów etc) jest ich procentowy udział w określonym z góry sales mix. Średnioważona marża kontrybucyjna wyraża się zatem wzorem: ${\displaystyle WACM=\sum \limits _{i=1}^{n}(ucm*s\%)}$ Dzięki wyznaczeniu wielkości średnioważonej marży kontrybucyjnej możliwe jest także określenie innych składowych modelu CVP, takich jak ilościowy próg rentowności. W ten sposób wyliczona zostanie ogólna wielkość wolumenu produkcji dla wszystkich produktów objętych analizą danego sales mix. Ilościowy próg rentowności nie określa jednak samej struktury sprzedaży. Aby wyznaczyć odpowiednią strukturę ilościową sprzedaży należy przemnożyć otrzymany ilościowy próg rentowności przez procentowe udziały poszczególnych towarów (produktów, usług) w sales mix.

Ograniczenia modelu:

• Liniowy związek między wielkościami kosztów-wolumenu produkcji i zysku. Analiza CVP prezentuje zależności między przychodem, kosztami a wielkością sprzedaży w dużym uproszczeniu, z góry zakładając liniowe powiązanie wyżej wymienionych wartości. Nie zawsze tak jednak jest. Problem stanowi nie tylko zakładany liniowy związek między poszczególnymi wielkościami ale także jego jednoznaczne zidentyfikowanie i określenie. Przyjęte założenie może w dużym stopniu zniekształcić niektóre wielkości.
• Identyfikacja i podział na koszty zmienne i stałe. Kłopotliwy może być także jednoznaczny podział kosztów na zmienne i stałe. Nie wszystkie koszty są jednoznacznie zmienne lub stałe, niektóre mają charakter mieszany i nie zawsze możliwe jest rozbicie ich na część stałą i zmienną.
• Stały poziom zapasów (lub ich brak). Jest to bardzo trudne do spełnienia i mało realistyczne założenie przyjmowane do uproszczenia analizy. W rzeczywistości gospodarczej jednak bardzo rzadko spotykane.
• Mała elastyczność modelu. Istnieją pewne narzędzia, tak jak wspomniany margines (marża) bezpieczeństwa, które w pewnym stopniu zwiększają elastyczność modelu. Warto jednak wspomnieć iż CVP to analiza statyczna, nie przewidująca zmian wielkości w ramach analizowanego okresu.
• Krótki horyzont czasowy. Pomiędzy analizowanymi wielkościami a szczególnie kosztami, rzadko występuje doskonała zgodność czasowa. Szczególnie uwydatnia się to w dłuższych okresach. Dlatego też analiza koszt-wolumen-zysk ma krótki lub bardzo krótki horyzont czasowy. Wiąże się o także z niewielką elastycznością modelu.

Analiza bilansu biuro rachunkowe Lódź

Analiza bilansu – określenie stanu faktycznego danej firmy, który jest określony w postaci liczb bilansowych. Zadaniem tej analizy jest określenie i uzyskanie informacji o płynności finansowej i dokonanych trafnych decyzjach inwestycyjnych w firmie.

Wskaźniki analizy bilansu:

• struktura majątku,
• inwestycje,
• finansowanie,
• stopień płynności,
• rentowność.

Analiza bilansu oznacza zestawienie ocen aktywów, przez które dana firma osiąga zyski i źródła ich finansowania.

Wstępna analiza bilansu przedsiębiorstwa obejmuje badanie dynamiki sumy bilansowej oraz ważniejszych pozycji aktywów i pasywów (analiza pozioma), a także badanie struktury aktywów (patrz aktywa) i pasywów (patrz: pasywa) oraz wewnętrznej struktury wybranych pozycji bilansowych (analiza pionowa).

Badaniu podlegają także powiązania wewnętrzne pomiędzy pozycjami kapitałów i majątku. Analiza wstępna bilansu może być prowadzona w ujęciu statycznym i dynamicznym.

Analiza statyczna dotyczy badania struktury majątku przedsiębiorstwa i źródeł jego finansowania w wybranym momencie (np. na koniec roku).

Ujęcie dynamiczne pozwala natomiast ocenić również kierunki zmian struktur oraz dynamikę poszczególnych elementów aktywów i pasywów z kilku kolejnych lat.

Analiza pionowa bilansu polega na badaniu:

• struktury aktywów – na podstawie analizy pionowej ustala się udział wybranej opcji w aktywach razem lub w konkretnej grupie aktywów oraz oblicza się wskaźniki struktury aktywów;
• struktury pasywów – na podstawie analizy pionowej ustala się udział wybranej pozycji w pasywach razem lub w konkretnej grupie pasywów oraz oblicza się wskaźniki struktury pasywów.

Analiza taka może być sporządzona w ujęciu statycznym, kiedy porównujemy wskaźniki struktury wybranych składników bilansu w określonym momencie (na koniec roku) lub też w ujęciu dynamicznym, kiedy bada się zmiany strukturalne poszczególnych składników bilansu na przestrzeni określonego czasu (np. w okresie dwóch lat).

Ogólny wzór obliczania wskaźników struktury przedstawić można następująco:

Wielkość badana/Wielkość zbiorcza x 100%

Amortyzacja biuro rachunkowe Lódź

Amortyzacja – w prawie bilansowym i podatkowym oznacza koszt związany ze stopniowym zużywaniem się środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Amortyzacja jest kosztem, który nie wiąże się z wypływem środków pieniężnych. Z amortyzacją łączy się pojęcie umorzenia.

Umorzenie to wyrażone wartościowo zużycie środka trwałego (wartości niematerialnej i prawnej) od początku jego używania. Umorzenie, to inaczej zakumulowana (zsumowana) dotychczasowa amortyzacja. Przykładowo: środek trwały ma wartość początkową 6000 zł. Amortyzacja w pierwszym roku użytkowania środka trwałego wyniosła 1200 zł, w drugim również 1200 zł. Umorzenie środka trwałego po dwóch latach użytkowania wynosi 2400 zł.

Według ustawy o rachunkowości środkami trwałymi są: rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki (do prowadzenia działalności operacyjnej). W szczególności zalicza się do nich:

• nieruchomości – w tym grunty, prawo użytkowania wieczystego gruntu, budowle i budynki, a także będące odrębną własnością lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego;
• maszyny, urządzenia, środki transportu i inne rzeczy;
• ulepszenia w obcych środkach trwałych;
• inwentarz żywy.

Zaliczenie lub niezaliczenie składnika majątku do środków trwałych, nie jest wyznaczone przez jego wartość.

Oprócz środków trwałych amortyzuje się również wartości niematerialne i prawne czyli niepieniężne, niemające postaci fizycznej, możliwe do zidentyfikowania aktywa trwałe, używane w celu wykorzystania w procesie produkcyjnym, dostawach towarów i świadczeniu usług, czyli do prowadzenia działalności operacyjnej, niebędące aktywami inwestycyjnymi (np. oprogramowanie komputerowe, koszty prac rozwojowych, licencje, patenty, wzory towarowe, wartość firmy itp.).

Prawo bilansowe podchodzi nieco inaczej do niektórych kwestii związanych z amortyzacją niż prawo podatkowe. Różnice dotyczą m.in. momentu rozpoczęcia odpisów amortyzacyjnych, wyłączeń z amortyzacji, stawek i metod amortyzacji. Według prawa bilansowego amortyzuje się składniki rzeczowych aktywów trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, nie wcześniej niż w momencie oddania ich do użytkowania. Nie amortyzuje się zatem np. środków trwałych będących w budowie.

Przykład: Jednostka gospodarcza zakupiła maszynę. Maszyna musi zostać zainstalowana. Dopiero po zakończeniu instalacji (oddaniu do użytkowania) należy rozpocząć amortyzowanie tego środka trwałego.

Według prawa podatkowego amortyzację trzeba rozpocząć pierwszego dnia miesiąca, następującego po miesiącu, w którym składnik wprowadzono do ewidencji. Środki trwałe wprowadza się do ewidencji najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Od tej zasady istnieją jednak w prawie podatkowym odstępstwa.

Środek trwały i wartość niematerialną i prawną amortyzuje się do momentu, gdy ich umorzenie:

• zrówna się z wartością początkową pomniejszoną w niektórych przypadkach o przewidywaną wartość odzyskiwalną,
• składnik majątku zostanie sprzedany, oddany,
• z innych powodów wycofany z użytkowania.

Zgodnie z prawem bilansowym nie amortyzuje się gruntów, chyba, że służą one wydobyciu kopalin metodą odkrywkową. Przepisy podatkowe nie pozwalają amortyzować nie tylko gruntów, ale także np. prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Ustawa o rachunkowości daje jednostkom swobodę w wyborze metod amortyzacji. Określa jedynie, że przy ustalaniu okresu amortyzacji i rocznej stawki amortyzacyjnej należy uwzględnić okres ekonomicznej użyteczności środka trwałego, na który mają wpływ poniższe czynniki:

• liczba zmian, na których pracuje środek trwały,
• tempo postępu techniczno-ekonomicznego,
• wydajność środka trwałego mierzona liczbą godzin jego pracy lub liczbą wytworzonych produktów albo innym właściwym miernikiem,
• prawne lub inne ograniczenia czasu używania środka trwałego,
• przewidywana przy likwidacji cena sprzedaży netto istotnej pozostałości środka trwałego.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazują sytuacje, kiedy powinno mieć miejsce:

• zastosowanie stawek amortyzacyjnych, które zostały określone w wykazie rocznych stawek zwanym dalej „wykazem stawek” w tym także:
• zastosowanie stawek amortyzacyjnych, które są określone w „wykazie stawek” – podwyższone, zastosowanie współczynników określonych w ustawach,
• zastosowanie stawek obniżonych w stosunku do tych określonych w „wykazie stawek”,
• zastosowanie stawek ustalanych indywidualnie,
• zastosowanie metody degresywnej – malejących stawek w poszczególnych latach podatkowych,
• zastosowanie metody „jednorazowego odpisu dla małych i rozpoczynających działalność podatników”.

Podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 3 500 zł; Ustawa o rachunkowości zezwala również na odpisy grupowe, lub jednorazowe, nie podając jednakże górnej granicy wartości początkowej środka.

Odpis amortyzacyjny może być dokonany raz w okresie sprawozdawczym za cały okres sprawozdawczy przed dniem bilansowym. Jednak większość jednostek dokonuje odpisów częściej: raz na miesiąc czy raz na kwartał. W ustawach o podatku dochodowym częstotliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych nie odbiega od tych ujętych w ustawie o rachunkowości.

Aktywa trwale biuro rachunkowe Lódź

Majątek trwały, aktywa trwałe – część aktywów jednostki gospodarczej o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż jeden rok obrotowy. Aktywa trwałe charakteryzują się tym, że wykorzystywane są do realizacji wielu cykli operacyjnych, zużywając się stopniowo. Zgodnie z artykułem 3 ust. 1 pkt 13 ustawy o rachunkowości przez aktywa trwałe rozumie się aktywa jednostki, które nie są zaliczane do aktywów obrotowych. Inna definicja aktywów trwałych to: kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe powstałe w wyniku zdarzeń przeszłych, o wiarygodnie określonej wartości, o okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż jeden rok, które w przyszłości spowodują wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych.

W skład majątku trwałego wchodzą:

• wartości niematerialne i prawne,
• rzeczowe aktywa trwałe: środki trwałe, środki trwałe w budowie, zaliczki na środki trwałe w budowie,
• należności długoterminowe,
• inwestycje długoterminowe,
• długoterminowe rozliczenia międzyokresowe.

Aktywa pieniężne biuro rachunkowe Lódź

Aktywa pieniężne – aktywa w formie krajowych środków płatniczych, walut obcych i dewiz. Do aktywów pieniężnych zalicza się również inne aktywa finansowe, w tym w szczególności naliczone odsetki od aktywów finansowych. Jeżeli aktywa te są płatne lub wymagalne w ciągu 3 miesięcy od dnia ich otrzymania, wystawienia, nabycia lub założenia (lokaty), to na potrzeby rachunku przepływów pieniężnych zalicza się je do środków pieniężnych, chyba że ujmuje się je w przepływach z działalności inwestycyjnej (lokacyjnej).

Aktywa obrotowe biuro rachunkowe Lódź

Aktywa obrotowe – aktywa, od których oczekuje się, że zostaną zużyte (np. surowce), sprzedane (np. wyroby) lub w inny sposób wykorzystane w bliskiej przyszłości, zazwyczaj w ciągu dwunastu miesięcy od dnia bilansowego.

Do aktywów obrotowych zaliczane są:

• zapasy (rzeczowe aktywa obrotowe):
  • towary,
  • materiały,
  • produkty gotowe,
  • półprodukty i produkty w toku,
  • zaliczki na dostawy krótkoterminowe.

Rzeczowe aktywa obrotowe (zapasy) są przeznaczone do zbycia lub zużycia w ciągu 12 miesięcy od dnia bilansowego lub w ciągu normalnego cyklu operacyjnego właściwego dla danej działalności, jeżeli trwa ona dłużej niż 12 miesięcy. Zalicza się do nich:

• materiały podstawowe, tj. materiały zużywane w procesie produkcji wyrobów gotowych, w tym także opakowania związane z wyrobem gotowym,
• materiały pomocnicze, tj. środki czystości, materiały biurowe, narzędzia itp., które są przeznaczone do użycia na potrzeby własnej działalności gospodarczej,
• paliwo zużywane na cele technologiczne i transportowe,
• odpady użytkowe, które zostały przyjęte do magazynu,
• materiały w drodze, czyli materiały, za które jednostka otrzymała fakturę, a które do końca okresu sprawozdawczego nie zostały przyjęte do magazynu,
• wytworzone lub przetworzone przez jednostkę produkty gotowe (wyroby i usługi) zdatne do sprzedaży lub w toku produkcji,
• półprodukty oraz towary nabyte celem odsprzedaży w stanie nieprzetworzonym,
• zaliczki wypłacone dostawcom materiałów lub towarów.

Jednostka gospodarcza może pozyskać zapasy w drodze zakupu – płacąc za nie ceny nabycia, darowizny – szacując ich wartość, lub wytworzyć we własnym zakresie. W przypadku produkcji zapasów (np. wyrobów, usług) muszą być ustalone jednostkowe koszty wytworzenia.

Sposób kalkulacji kosztu wytworzenia składnika zapasów (wyrobu, usługi) zależy od typu produkcji, organizacji produkcji, dostępu do informacji oraz potrzeb odbiorców informacji. Według prawa bilansowego koszt wytworzenia powinien obejmować koszty bezpośrednie produkcji i uzasadnioną część kosztów pośrednich produkcji. Nie zalicza się do kosztu wytworzenia kosztów związanych z procesem sprzedaży produktów i ogólnym zarządzaniem jednostką gospodarczą, kosztów związanych z niewykorzystanymi zdolnościami produkcyjnymi strat produkcyjnych.

Przykład: w fabryce rowerów poniesiono koszty surowców 20 000 zł, koszty pracy pracowników produkcyjnych 20 000 zł, koszty utrzymania maszyn produkcyjnych 20 000 zł, koszty reklamy 50 000 zł, koszty utrzymania działu księgowości 50 000 zł. Wytworzono 100 szt. rowerów jednego rodzaju. Koszt wytworzenia wynosi 600 zł/szt.

• należności krótkoterminowe – należności z tytułu dostaw i usług niezależnie od terminu ich spłaty oraz należności z innych tytułów o terminie spłaty do 12 miesięcy, których nie zalicza się do aktywów finansowych,
  • z tytułu podatków, dotacji, ceł, ubezpieczeń,
  • inne (np. dochodzone na drodze sądowej),
• inwestycje krótkoterminowe, w tym krótkoterminowe aktywa finansowe:
  • aktywa finansowe – (płatne lub wymagane) aktywa pieniężne, które w ciągu 12 miesięcy mają być zbyte lub wystawione do sprzedaży: udziały lub akcje, inne papiery wartościowe, pożyczki,
  • środki pieniężne – w kasie i na rachunkach w banku, inne środki pieniężne (weksle, czeki obce, lokaty), inne aktywa pieniężne.
• krótkoterminowe rozliczenia międzyokresowe – nieprzekraczające 12 miesięcy liczonych od dnia bilansowego. Wiążą się z ponoszeniem wydatków, które niekiedy mogą dotyczyć nie tylko okresu bieżącego, lecz także okresów następnych. Sytuacja taka może mieć miejsce na przykład wtedy, gdy na początku roku dokonano zakupu usług, np. zapłacono z góry półroczny czynsz za lokal. Zaliczenie całości dokonanej opłaty w koszty jednego miesiąca spowodowałoby zbyt duże obciążenie wyniku finansowego w tym okresie. Rozwiązanie takie byłoby niezgodne z obowiązkiem stosowania w rachunkowości zasady współmierności przychodów i kosztów.

Aktywa obrotowe w każdej chwili mogą zostać zamienione na środki pieniężne z racji ich dużej płynności.

Aktywa finansowe biuro rachunkowe Lódź

Aktywa finansowe (en. financial assets) – aktywa obejmujące aktywa pieniężne (tj. aktywa w formie krajowych środków płatniczych, walut obcych i dewiz), wynikające z kontraktu prawo do otrzymania aktywów pieniężnych, prawo do wymiany instrumentów finansowych z inną jednostką na korzystnych warunkach oraz instrumenty kapitałowe wyemitowane przez inne jednostki.

Aktywa finansowe, to obok środków pieniężnych i ich ekwiwalentów (np. czeków i weksli obcych) także nabyte akcje, obligacje, udziały w innych jednostkach, bony skarbowe, kontrakty terminowe, warranty, prawa poboru, udzielone innym podmiotom pożyczki).

Aktywa finansowe prezentuje się w bilansie w podziale na długo i krótkoterminowe. Ogólną zasadą jest wycena aktywów finansowych na dzień bilansowy według wartości godziwej. Od tej reguły istnieją jednak wyjątki.

Podział aktywów na finansowe i niefinansowe został wprowadzony na potrzeby wyceny poszczególnych składników majątku i w opinii wielu autorów wyznacza granicę między tradycją a nowoczesnością w systemie rachunkowości: tradycja w rachunkowości oznacza wycenę w koszcie historycznym, nowoczesność – w wartości godziwej, która najszersze zastosowanie znalazła właśnie w wycenie aktywów finansowych. Wartość godziwa, to kwota, za jaką dany składnik aktywów mógłby zostać wymieniony, a zobowiązanie uregulowane na warunkach transakcji rynkowej, pomiędzy zainteresowanymi i dobrze poinformowanymi, niepowiązanymi ze sobą stronami. Jeśli firma posiada wśród aktywów finansowych akcje znajdujące się w obrocie na aktywnym rynku, to ich wartością godziwą będzie aktualna cena rynkowa pomniejszona o koszty związane z przeprowadzeniem transakcji, gdyby ich wysokość była znacząca.

Aktywa biuro rachunkowe Lódź

Środki gospodarcze, aktywa – kontrolowane przez jednostkę gospodarczą zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, uzyskane w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych. Jeśli zasób majątkowy nie spełnia któregoś z powyższych kryteriów, nie może być ujęty w bilansie.

Przykład: w sklepie znajdują się jogurty, a ich termin przydatności do spożycia upłynął; przedsiębiorstwo odzieżowe posiada w magazynie tkaniny, które uległy trwałemu zabrudzeniu – w obu przypadkach nie jest spełnione oczekiwanie, że składnik przyniesie w przyszłości korzyści, nie powinien być zatem ujęty w bilansie. Przykład drugi: zatrudnieni są pracownicy, ale ich umiejętności i wiedzę trudno wiarygodnie wycenić i kontrolować, nie są więc zgodnie z prawem bilansowym ujmowani wśród aktywów.

Jednostka gospodarcza nie musi mieć prawa własności do składnika majątkowego, aby ująć go w bilansie. Jednym z przykładów jest obowiązek ujęcia bilansowego aktywów, które stanowią przedmiot leasingu finansowego, a do których prawo własności posiada podmiot finansujący, do momentu spłaty całości zobowiązań z tytułu umowy leasingowej.

Środki gospodarcze klasyfikuje się według możliwości ich zamiany na gotówkę, upłynnienia (stopnia płynności). Kierując się zasadą wzrastającej płynności jako pierwsze należy zaprezentować w bilansie aktywa trwałe, które stosunkowo trudno zamienić na gotówkę w krótkim czasie, następnie bardziej płynne aktywa obrotowe. W ramach tych dwóch grup należy ująć aktywa według postaci, w jakiej występują i przedstawionej poniżej kolejności:

• majątek trwały, aktywa trwałe:
  • wartości niematerialne i prawne,
  • rzeczowy majątek trwały, należności długoterminowe,
  • inwestycje długoterminowe,
  • długoterminowe rozliczenia międzyokresowe,
• majątek obrotowy, aktywa obrotowe:
  • zapasy, rzeczowe aktywa obrotowe,
    • materiały,
    • produkcja niezakończona (półprodukty i produkcja w toku),
    • produkty gotowe (wyroby gotowe, usługi),
    • towary,
  • należności krótkoterminowe,
  • inwestycje krótkoterminowe, w tym.m.in.:
    • papiery wartościowe,
    • środki pieniężne,
  • krótkoterminowe rozliczenia międzyokresowe.

Struktura aktywów jest zależna od specyfiki działalności jednostki, rodzaju branży, technologii wytwarzania i asortymentu produktów. Wysoki udział aktywów trwałych w ogólnej sumie aktywów świadczy o małej możliwości dostosowania się jednostki do zmieniającego się otoczenia.

W warunkach gospodarki opartej na wiedzy pojęcie majątku coraz częściej nabiera szerszego znaczenia wykraczającego poza tradycyjne zbywalne zasoby przedsiębiorstwa. Pojęcie majątku używane w szerokim sensie obejmuje obok rzeczy i praw majątkowych, również zdobytą wiedzę i umiejętności przynależne osobie fizycznej, a więc wykwalifikowanemu pracownikowi. Tego rodzaju niematerialne zasoby stanowią kluczowy czynnik generujący wpływ korzyści ekonomicznych do organizacji opartej na wiedzy, np. przedsiębiorstwa doradczego lub informatycznego.

Uzyskanie prawdziwego i rzetelnego obrazu takiej organizacji w jej sprawozdaniu finansowym może wymagać fakultatywnego rozbudowania bilansu o kategorię aktywów kompetencyjnych, które dzieli się na następujące pozycje: wiedza, umiejętności, doświadczenie, projekty badawcze. Podstawą normatywną dla uzupełnienia sprawozdania finansowego o te kategorie nie są przepisy prawa bilansowego w aktualnie obowiązującej formule, ale zasada wyższości treści nad formą, która obliguje jednostkę do ujawniania zasobów i zdarzeń gospodarczych zgodnie z ich treścią ekonomiczną i rzeczywistością gospodarczą, a nie tylko normą prawną.

Akord progresywny biuro rachunkowe Lódź

Akord progresywny – system wynagradzania, w którym płaca jest uzależniona od ilości wykonanej pracy w ten sposób, że wraz ze wzrostem ilości wykonanej pracy ponad ustaloną normę wzrasta wynagrodzenie za jednostkę wykonanej pracy.

ACCA Polska biuro rachunkowe Lódź

ACCA Polska – polski oddział działającej blisko 100 lat międzynarodowej organizacji zrzeszającej specjalistów z zakresu finansów i rachunkowości (ACCA). Przedstawicielstwo funkcjonuje w Polsce od 2004 roku, dyrektor zarządzającą ACCA w Polsce jest Magdalena Hernandez.

Prestiżowy tytuł członkowski ACCA posiada w Polsce ponad 1200 osób, a kolejne 3000 jest w trakcie zdobywania kwalifikacji. W obu grupach są zarówno dyrektorzy finansowi, CFO, CEO, członkowie zarządów jak i audytorzy, kontrolerzy finansowi czy doradcy podatkowi.

Głównymi celami działalności ACCA Polska są: promocja kwalifikacji ACCA, szerzenie wiedzy z zakresu finansów, tworzenie dobrych praktyk oraz dzielenie się nimi ze środowiskiem finansistów, a także wspieranie i aktywizacja studentów oraz członków organizacji. ACCA Polska jest organizatorem corocznej konferencji CFO European Summit, jednego z najważniejszych spotkań przedstawicieli branży finansowej w Polsce i Europie. Organizacja wspiera również merytorycznie ogólnopolski konkurs “Dyrektor Finansowy Roku”.

Akord biuro rachunkowe Lódź

Akord – system wynagradzania, w którym płaca jest uzależniona od ilości wykonanej pracy (wytworzonych produktów, wykonanych czynności itp.) lub stopnia wykonania normy pracy oraz od ustalonej stawki za jednostkę wykonanej pracy. W systemie akordowym wysokość wynagrodzenia pracownika zależy zatem od wydajności jego pracy.

Wyróżnia się akord:

• prosty (czysty), w którym ustalona stawka wynagrodzenia jest stała za każdą wykonaną jednostkę pracy, niezależnie od tego, czy została ona wykonana w ramach przyjętej normy, czy ponad tę normę.
• czasowy, w którym wynagrodzenie zależne jest od stopnia wykorzystania czasu przeznaczonego na wykonanie pracy;
• progresywny lub degresywny, w którym stawka wynagrodzenia za jednostkę wykonanej pracy jest zmienna (zazwyczaj od pewnego poziomu wykonania normy, który zwykle znajduje się w granicach 100%) i wzrasta w przypadku akordu progresywnego lub ulega obniżeniu w przypadku akordu degresywnego; wzrost (spadek) może mieć charakter wielostopniowy (stawka wynagrodzenia zmienia się po osiągnięciu kolejnych poziomów normy) lub jednostopniowy;
• zryczałtowany, w którym wynagrodzenie jest ustalone z góry za wykonanie całej pracy;
• indywidualny lub zespołowy, w którym podstawą wynagradzania są wyniki pracy pojedynczego pracownika lub zespołu pracowniczego.

Abonament biuro rachunkowe Lódź

Abonament – opłacone prawo do korzystania z określonego świadczenia, zazwyczaj wykupione przedterminowo przez abonenta na pewien okres. Najczęściej spotykany jest abonament miesięczny – płatny „z góry”. Przyjmuje formę karnetu będącego pisemną formą umowy zawartą między dwoma podmiotami: abonentem, a firmą świadczącą usługi stałe w czasie lub cykliczne. Opłatę abonamentową stosuje się zwyczajowo w przypadku, kiedy trudno jest określić ilość zużywanego dobra czy usługi lub wtedy, kiedy zużycie jest stałe i niewiele się zmienia w okresie rozliczeniowym.

Rodzaje i wysokości opłat abonamentowych są różne i zależą od dostawcy, rodzaju świadczonej usługi, terminów płatności i innych. Czasami są powiązane z dodatkowymi opłatami wyszczególnionymi w cenniku dostawcy/dostarczyciela.

Najczęściej spotykane usługi objęte opłatami abonamentowymi:

• utrzymanie linii telefonicznej
• utrzymanie stałego dostępu do Internetu
• utrzymanie stałego dostępu do telewizji kablowej/platformy satelitarnej.

Abonamentem często nazywa się też zryczałtowaną formę opłaty podatkowej związanej z korzystaniem z określonego dobra publicznego. Przykładem takiego abonamentu jest podatek od posiadania odbiorników radiowych i telewizyjnych, czy też abonament za prawo parkowania w strefie ograniczonego postoju.

Księgowość Lódź - Profesjonalna Obsługa Księgowa

Zajmujemy się księgowością i rozliczeniami podatkowymi oraz prowadzimy rozliczenia dla podmiotów gospodarczych - spółek, działalności gospodarczych, wspólnot mieszkaniowych, fundacji, stowarzyszeń wraz z pełną obsługą księgowo-podatkową.

 

Ponosimy pełną odpowiedzialność za rzetelność świadczonych usług. Posiadamy ubezpieczenie OC prowadzonej działalności. W trakcie trwania umowy udzielamy naszym klientom niezbędnych porad i wyjaśnień.

 

Zgodnie z zasadami wyrażonymi w kodeksie etyki zawodowej zapewniamy zachowanie całkowitej tajemnicy, co do informacji, jak i dokumentów uzyskanych w związku ze świadczoną usługą, zarówno w trakcie naszej współpracy, jak i po jej zakończeniu.

Nasze usługi wykonujemy na podstawie umowy cywilno-prawnej, którą zawieramy z naszymi klientami. Wynagrodzenie za wykonanie zlecenia ustalane jest indywidualnie w drodze negocjacji, i zależy od stopnia skomplikowania problemów, nakładu pracy, ilości dokumentów.

Biuro rachunkowe - Lódź Teofilów

Szukając profesjonalnej obsługi w zakresie prowadzenia ksiąg rachunkowych, spraw pracowniczych i analiz finansowych trafiliście Państwo na naszą stronę – to nie przypadek, ale właściwy wybór. Biuro rachunkowe Łódź pomoże udoskonalić Państwa firmę.

Jeżeli chcą Państwo powierzyć swoją księgowość firmie, która odda do Państwa dyspozycji wykwalifikowaną i stale doskonalącą się kadrę, na która nieustannie można liczyć – to z pewnością oferta przedstawiona przez biuro rachunkowe Łódź powinna Państwa zainteresować. Nasi pracownicy dbają o samorozwój i nieustannie biorą udział w szkoleniach po to, aby ciągle aktualizować swoją wiedzę. Jest to według nas podstawowa gwarancja do zapewnienia Państwu najwyższej jakości usług księgowych. Doskonale zdajemy sobie sprawę z tego, że nasza solidność i wysoka jakość usług to elementy, które utwierdzą Państwa w przekonaniu, że nasze biuro rachunkowe to wybór trafny i godny polecenia.

Naszą działalnością chcemy pokazać lepszą stronę świata finansów, gwarantującą kompletną obsługę księgowo – kadrowo – płacową. Jako doświadczone biuro rachunkowe, ułatwiamy start początkującym przedsiębiorcom, ale także pomagamy rozwijać skrzydła nawet doświadczonym firmom. Pragniemy dać Państwu optymalny komfort. Chcemy aby Państwo rozwijali swoje pasje, a my w tym czasie zadbamy o pełne bezpieczeństwo spraw finansowych i kadrowych.

Zdobyte doświadczenie i zbudowane zaufanie pozwala nam zaoferować kompleksową obsługę firm. Prowadząc nasze biuro księgowe zdobyliśmy duże doświadczenie.

Zapraszamy do zapoznania się z naszą ofertą i odwiedzenia nas w biurze. Rozmowa z pewnością przekona Państwa do skorzystania z usług naszej firmy oraz pomoże wyznaczyć priorytety przyszłej współpracy. Nasze biuro rachunkowe zaprasza przede wszystkim mieszkańców miast: Łódź (Teofilów). Działamy także jako biuro rachunkowe Aleksandrów, biuro rachunkowe Konstantynów, biuro rachunkowe Zgierz i biuro rachunkowe Pabianice. Zapraszamy do nas!

Tania księgowość Lódź - biura rachunkowe - tanie biuro rachunkowe Lódź

Zakres usług księgowych:

• prowadzenie ksiąg rachunkowych (handlowych) oraz uproszczonych form ewidencji księgowej (ewidencja przychodów z tytułu ryczałtu
• ewidencjonowanego, podatkowa księga przychodów i rozchodów),
• prowadzenie innych ewidencji podatkowych, jak: ewidencji dla potrzeb podatku VAT itp.,
• opracowywanie sprawozdań finansowych (tzw. bilansów),
• sporządzanie deklaracji i zeznań podatkowych,
• obliczanie płac i zasiłków oraz zobowiązań publicznoprawnych obciążających wynagrodzenia,
• wykonywanie obowiązków sprawozdawczych wobec ZUS,
• rozliczanie transakcji wewnątrzwspólnotowych oraz eksportowych i importowych,
• rozliczenia z tytułu innych obowiązków publicznoprawnych (PFRON, podatki lokalne, opłaty za korzystanie ze środowiska itp),
• wykonywanie obowiązków sprawozdawczych wobec G.U.S., N.B.P. itp.,
• konstruowanie planów kont i opracowywanie polityki rachunkowości (dokumentacji przyjętych zasad rachunkowości),
• prowadzenie rachunkowości i sprawozdawczości dotyczącej środowiska,
• pomagamy przy zakładaniu i likwidacji firm.

Usługi księgowe Lódź, księgowość, podatki tanio rzetelnie profesjonalnie

Przeraża Cię odwiedzanie urzędów, wypełnianie formularzy, sporządzanie deklaracji, sprawdzanie aktualnych przepisów, kadrowych i innych? Nie wiesz jak i gdzie masz gromadzić dokumentację księgową i kadrową? Zamartwiasz się czy o wszystkim pamiętałeś? To, od czego do tej pory bolała Cię głowa pozostaw nam. My się wszystkim zajmiemy, sprawnie, rzetelnie i w pełni utożsamiając się z Twoją firmą. A Twoje biurko wolne od stosu papierów będzie wyglądało nareszcie porządnie.  

Oferujemy kompleksową obsługę księgową dla podmiotów gospodarczych o różnym profilu działalności i formie prawnej, w zakresie rachunkowości, podatków i kadr. Bogate doświadczenie, wysoki standard i jakość usług to niewątpliwe atuty naszego biura. Powierzając nam rachunkowość swojego przedsiębiorstwa, nasi klienci mogą czuć się bezpieczni, koncentrując się na rozwijaniu własnej działalności. W każdej chwili mogą liczyć na fachową pomoc i wsparcie z naszej strony.

Dla nas najważniejszy jest klient. Współpracę realizujemy na zasadach partnerskich i odpowiednim zrozumieniu specyfiki działalności naszego klienta. Dzięki temu możliwe jest właściwe zorganizowanie prac i dostosowanie rozwiązań do jego wymagań.

Grono naszych klientów to zarówno przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi jak i spółki osobowe oraz kapitałowe różnych branż z miasta Łodzi. Aby zagwarantować naszym klientom całkowite bezpieczeństwo prowadzenia działalności korzystamy z własnego wieloletniego doświadczenia i stale podnosimy kwalifikacje.

Aby zapewnić Twojej firmie niezbędne uzupełnienie usług księgowych, oferujemy także profesjonalną obsługę płacowo-kadrową.